fimo slakken

Als je twee mensen ziet wandelen waarvan hij omhoog kijkt en zij naar beneden, is het mogelijk dat wij dat zijn. Manlief kijkt altijd omhoog op zoek naar "vreemde" vogels, ik kijkt naar de grond op zoek naar "vreemde" plantjes. We lopen meestal ook niet naast elkaar. Dat wil niet zo goed, als je niet recht vooruit kijkt loop je soms scheef en als we dat beiden op het zelfde moment zouden doen dan kán je elkaar tegen het lijf lopen. Dat is meer dan dertig jaar geleden al eens gebeurd, dus lopen we nu achter elkaar.

Dat aldoor maar naar beneden kijken heeft me trouwens geen windeieren opgeleverd, altijd vind ik steentjes, veertjes, botjes en dat soort dingetjes. Ook veel lege slakkehuisjes, ze liggen in elk plantsoen en ook gewoon in de tuin. Vele ideetjes zijn in me opgekomen hoe die huisjes te hergebruiken, de meeste onpraktisch, of onhaalbaar.

Totdat ik het aangebroken pakje fimo klei weer tegen kwam. 

Als ik nu eens...............

Ik maakte een rolletje,

de voor- en achterkant kwamen iets omhoog en de zijkanten werden wat afgeplat.

Voelsprieten erop,

en huisje passen.

Terwijl de slakken in de oven stonden, poetste ik de vale huisjes op met wat olie.

Het erop plakken van de huisjes ging natuurlijk weer met mijn pistool.

Daarna dennennaalden en andere herfstachtige dingetjes in mijn houten schaal gedaan en de slakken konden aan tafel.