31-10-2012

appelbrood


Bij de koffie nemen we graag wat lekkers, niet bij elk kop koffie maar toch haast wel één keer per dag.
Geen dikke gevulde koeken hoor maar "gewone", al dan niet eigengebakken, koekjes.
Appelbrood vinden we ook erg lekker en er zitten niet zoveel calorieën in zodat je een lekker groot stuk kunt ;o).

Zo maak ik het:

Nodig
-200 gram bloem
-lauwwarm water (zoveel als nodig voor een niet meer aan je handen plakkend deeg)
-klein klontje boter
-1/2 zakje droge gist
-klein schepje suiker
-mespuntje zout
Maak van deze ingrediënten een soepel brooddeeg en laat het ruim een uur op een warme plek rusten en rijzen.


Rol dan het deeg uit tot een lap en snij er repen van. Leg een passend vel bakpapier in een bakvorm met een doorsnee van 20 cm en vet de zijkant in.
Snij één of twee appels in dunne partjes en roer wat kaneel door een beetje suiker.


Vul nu de vorm met de reepjes brooddeeg en de stukjes appel, die even door het suiker/kaneel mengsel zijn gegaan. Laat het nog een half uurtje rusten en bak hem dan in ongeveer 20 minuten gaar in een oven van 220 graden.


Je kunt het brooddeeg ook nog verrijken met een ei of met melk. Ook kun je iets kaneel of maanzaad aan het deeg toevoegen. Eventueel voor het afbakken het brood bestrijken met een los geklopte eidooier of direct na het bakken met warme abrikozenjam bestrijken.
Succes verzekerd!

29-10-2012

mierikswortel


Mierikswortel is een "oud" medicinaal kruid, al vlak na het begin van onze jaartelling wordt er melding gemaakt van het gebruik.
Het is een hele forse plant en met een hoogte van meer dan één meter niet geschikt voor een kleine (kruiden)tuin. Ook ondergronds laat hij zich gelden. De penwortels kunnen wel tot 60 cm diep de grond ingaan en hebben veel zijwortels. Hij woekert zo sterk dat, als hij eenmaal in de tuin staat, je er nauwelijks nog vanaf komt want een klein stukje wortel met een knop staat garant voor een nieuwe plant.

De bloei in de vroege zomer is weelderig, heel veel kleine witte bloemen sieren de plant. Ze zijn eetbaar en ook een jong blad kan door de sla.
Er wordt wel geadviseerd om de bloemen te verwijderen om de wortelgroei te bevorderen maar dat is een beetje een overbodig advies voor privé gebruik. Je heb ook maar een heel klein beetje nodig, zó sterk is deze wortel. (En met een klein beetje praten we dan over mespuntjes)

Mijn plant staat, of eigenlijk ligt, er nu wat onaantrekkelijk bij, ik kan mooi wat wortels opgraven.


Dat is trouwens nog een heel karwei ;-).
Je kunt de wortels het gehele jaar door oogsten, mocht daar behoefte aan zijn, ze zijn geel-bruin aan de buitenkant. Van binnen zijn ze roomwit.


De dikke wortels, en de wortels die groenig geworden zijn, worden geschild, de dunnere zijwortels schil ik niet.


Wat je ook gaat maken met deze plant, doe dat bij voorkeur buiten. Je ogen kunnen behoorlijk gaan tranen.
Verantwoordelijk hiervoor zijn de etherische mosterdoliën. Lukt het niet om het buiten te doen zet dan in ieder geval een raam open.

Ik maakte een beetje mierikshoning voor een hoestend gezinslid. De wortel is slijmoplossend, antibacterieel en hoestdempend. Ook werkt het ontzwellend op de slijmvliezen, eigenschappen die bij een fikse verkoudheid zeer welkom zijn. 


Je raspt daarvoor de wortel heel fijn en stopt het in een potje waarna je het zo snel mogelijk overgiet met een goede honing. Even goed doorroeren en het potje een nacht in de koelkast zetten. 


De volgende dag door een theezeefje de mierikswortel eruit zeven. (Kom niet in de verleiding om, als je je potje net geopend heb, te ruiken aan de mierikswortelhoning. De kans is groot dat je dan letterlijk! stijl achterover slaat, zó sterk ruikt het.)
De pulp zo goed als lukt uitpersen en 3 keer per dag een flinke theelepel innemen.


Als de honing te sterk is, kun je extra honing toevoegen of je maakt er een thee van.
Daarvoor doe je twee of drie theelepeltjes honing in een kop en giet hier niet te heet water over.


Maak ook niet teveel honing in één keer, het is maar een paar dagen houdbaar.

De mierikswortel is niet alleen te gebruiken als geneeskruid, ook in de keuken is het populair, alhoewel bij ons veel minder dan bv. in Duitsland en Oost-Europa.
Omdat er nog flink wat wortel over is, maak ik ook een potje pasta.
Je mengt de geraspte wortel met een klein scheutje (olijf)olie en wat (appel)azijn. Ga niet na het raspen eerst even een ander klusje doen, al na een half uur is er heel veel smaak verloren! Het verliezen van smaak wordt tegengegaan door een zuur toe te voegen in de vorm van azijn of citroensap.

Doe dit in een klein glazen potje en dek het ook af met een scheutje azijn. Zorg dat er geen pasta boven de azijn uitsteekt.


Deze pasta is lekker op een toastje, er hoeft maar een heel klein beetje op.
Ook lekker is het om een beetje van deze pasta te vermengen met roomkaas.
Op het internet zijn ook een heleboel recepten te vinden waarbij je een mespuntje mierikswortelpasta kunt gebruiken.


Ook ga ik wat "raspsel" drogen. Het verliest dan wel (veel) aan smaak maar er blijft genoeg over.


Dit is veel langer houdbaar en makkelijk in gebruik. Je kan het (eventueel eerst weken) aan soepen en sauzen toevoegen, maar wel pas op het laatst en nooit lang meekoken.
De verse wortel kun je in een bakje met water in de koelkast een paar weken goed houden. Je hebt dan steeds de beschikking over verse rasp. Lekker door je (eigen gemaakte) mayonaise.

Of wat dacht je van deze wortelsalade:
Rasp een (gewone oranje) wortel en ook een appeltje.
Meng er dan wat suiker, zout, het sap van een citroen en wat geraspte mierikswortel door.

Probeer ook eens om dunne schijfjes mierikswortel aan een draad te rijgen om als ketting te dragen. 
Dit zou 's nachts een gunstige invloed hebben op de luchtwegen, vooral bij bronchitis.

De scheidingslijn tussen geneesmiddel en smaakmaker in de keuken is natuurlijk heel dun want zoals Hypocrates het al zei: "laat uw voeding uw medicijn zijn en uw medicijn uw voeding".
Als je dus mierikswortel hebt, gebruik hem dan regelmatig want het bevat ook heel veel vitamine C!


Waarschuwing:
Juist omdat de mierikswortel zo sterk is, moet je hem met mate gebruiken. Overdreven gebruik kan irritatie veroorzaken van o.a. het maagdarmkanaal.
Tijdens de eerste drie maanden van de zwangerschap en tijdens het zogen kun je beter geen mierikswortel gebruiken.
Het is ook niet geschikt voor (jonge) kinderen.

23-10-2012

blad skeletten


Van de laatste groene bladeren van onze esdoorn maakte ik deze bladskeletten.
Bladskeletten kun je in principe van elk soort blad maken en laten je zien wat anders (bijna) voor je ogen verborgen is.

Het basis recept is simpel: een paar lepels soda oplossen in kokend water en hier je bladeren 30 minuten in laten liggen. 
Voor sommige bladeren werkt dit prima, maar de esdoornbladeren laten zich niet zomaar "uitkleden". Ik heb ze een ongeveer een kwartier zachtjes laten koken in de sodaoplossing.


Daarna in het water af laten koelen en dan kun je met een kwastje of een afgedankte tandenborstel het bladgroen er uit tamponeren. Ook dit gaat bij elk blad anders, hele fijne blaadjes bijvoorbeeld, gaan snel stuk. Hoe dikker en stugger het blad is, hoe beter het resultaat uiteindelijk zal zijn.


Als je tevreden bent kun je het blad, tussen twee kranten met iets zwaars erop, drogen of je gaat hem eerst nog bleken. Heel ordinair met dikke bleek ;-).


Een dikke scheut aan het water toevoegen en wachten en wachten................,
want volgens het boek zou de klus binnen 30 minuten geklaard moeten zijn maar bij mij was er toen nog geen verschil zichtbaar.
Pas na zo'n drie uur was het blad wit.


Je kunt nu heel duidelijk de nerven zien. Ze geven niet alleen stevigheid aan het blad maar zorgen ook voor het transport van water en voedingsstoffen. Mooi om naar te kijken.

Er is ook nog een "recept" waarbij je na het koken de bladeren eerst goed moet laten drogen om daarna, met een zacht borsteltje, het bladgroen weg te halen.

Dat moet ik volgend jaar dan maar eens proberen!

21-10-2012

esdoorn rozen


Naast ons huis staat een esdoorn, vanuit mijn "luie" stoel, vlak bij de houtkachel, kan ik de boom heel duidelijk zien. Elk voorjaar wacht ik met smart op de eerste blaadjes, direct gevolgd door een uitbundige bloei met veel geelgroene, recht opstaande bloemen. Hordes insecten komen daar dan op af, het is één en al bedrijvigheid. 
Ook dit jaar mocht ik weer getuige zijn van die eerste blaadjes, maar ergens, diep van binnen, was ik ook al met m'n gedachten bij de herfst. Ik had de blaadjes nodig, niet alleen  frisgroen maar ook geel en bruin. Afgelopen winter had ik namelijk hier gezien dat je er op een hele eenvoudige manier rozen van kon vouwen.
Maar nu is het zover....de eerste bladeren verliezen hun kleur!


Die eenvoudige manier viel trouwens wel een beetje tegen, de eerste bloemen leken nergens op ;-(
Maar ook hier baart oefening kunst en al gauw had ik de slag te pakken.
Je hebt er ook bijna niets voor nodig, wat bladeren, zo'n 3-4 per roos, sterk garen om alles bij elkaar te houden en bloemistentape om het een beetje netjes af te werken. (Je moet eigenlijk wel even hier kijken, de rozen zijn echt veel mooier dan die van mij en dat boeket aan het einde......wauw)


Het eerste (gekleurde) blad vouw je dubbel.............


en je rolt hem op.


Het volgende blad rol je er weer omheen. Dit vond ik eigenlijk het moeilijkste, de vouw werd steeds te scherp.


Daarna nog één of twee bladeren en je kan hem afbinden. Een kleine tip: knip voor je begint een stukje garen af, want dat is best lastig met één hand en als je je roosje loslaat valt ie uit elkaar ;-).


Bloemisten tape over de steeltjes rollen en het is al klaar!


Ik was erg nieuwsgierig hoe de roosjes zich zouden houden, ziehier eentje van twee weken oud. Ze drogen heel mooi alleen worden ze wat breekbaarder. 
Ze zijn leuk om een krans mee te versieren ............of in een tafelstukje ...........of misschien wel als corsage te gebruiken bij een belangrijk feest ...........of met een naamkaartje erbij naast een bord tijdens een etentje of...................


Oh, I love nature!

17-10-2012

calendula zalf


Wist je dat iemand allergisch kan zijn voor goudsbloemzalf (wolvet)?
Daarom is het verstandig om dit altijd eerst even te testen door een beetje zalf aan te brengen aan de binnenkant van je elleboog. Als er na 24 uur geen reactie is dan kun je de zalf gerust gebruiken.

Mijn goudsbloempreparaten zijn nu klaar, de olie is gezeefd en mooi donker van kleur,

goudsbloemolie - zonnebloemolie

de tinctuur is dit jaar zelfs heel erg donker.

goudsbloemtinctuur

Goudsbloemolie kun je natuurlijk zo gebruiken om op wondjes en andere huidproblemen te smeren maar dat is zo'n gehannes en geklieder, daarom wordt de olie vaak verwerkt in een zalf of een crème.
Bovendien kun je, door er een zalf mee te maken, nóg meer helende eigenschappen toevoegen.
Zo'n zalf van de getrokken bloemenolie van de goudsbloem kun je op veel verschillende manieren maken en iedere fytotherapeut (kruidengeneeskundige) heeft zo wel zijn of haar eigen favoriete recept. Dit logje is dus ook verre van kompleet.

Goudsbloemzalf met wolvet:
Wolvet, de naam zegt het al, komt voor in de vacht van schapen. Het wordt veel gebruikt in zalven, het heeft als eigenschap dat het op de bovenste laag van de huid blijft liggen. En laat dat nou net de plek zijn waar ook de goudsbloem goede hulp kan bieden! Bovendien is wolvet van zichzelf al helend en verzachtend.
Als je dus een goudsbloemzalf maakt op basis van wolvet pak je dit extra voordeel mee.
Wel één nadeel(tje), het is erg plakkerig en de geur van sommige soorten is behoorlijk schapig :-), kwistig smeren en dan je cocktailjurk aantrekken is dus géén goede combinatie.

wolvet

Smelt 100 gram wolvet en 2 dl goudsbloemolie, beide au bain Marie, ieder in een apart schaaltje.
Doe bij het wolvet nog 10-15 gram bijenwas.
Als de bijenwas gesmolten is giet je voorzichtig, al roerend, de olie bij het wolvet/bijenwas mengsel. Even op een koud schoteltje de dikte testen en eventueel meer bijenwas of meer olie toevoegen.
Deze zalf is ook bijzonder geschikt voor luieruitslag omdat, behalve alle bovengenoemde eigenschappen, het wolvet de babybillen ook beschermt tegen vocht.

goudsbloemzalf met wolvet

Je kan ook eerst nog wat goudsbloemen laten trekken in het wolvet en dezelfde procedure volgen als staat beschreven voor goudsbloemzalf met kokosvet.

Met alleen bijenwas:
Als je geen wolvet hebt of het liever niet wilt gebruiken kan je ook alleen bijenwas gebruiken om een zalf te maken. Gebruik alleen de gele bijenwas, die is ongebleekt (cera flava).
Op 2 dl goudsbloemolie gebruik je 20-25 gram bijenwas.

goudsbloemolie en bijenwas

Laat de olie met de bijenwas weer au bain Marie smelten en test eventueel met een druppel op een koud schoteltje of de zalf de juiste dikte heeft en giet het dan in schone potjes.
Het kan even duren voordat alle was gesmolten is, het smeltpunt ligt zo rond de 70 graden. Pas dus op, het is heet!

goudsbloemzalf met bijenwas

Met kokosvet:
Als je nog nooit zalf hebt gemaakt kan ik me voorstellen dat je niet direct wolvet en/of bijenwas aan wilt schaffen. Maar als het je ergens toch wel leuk lijkt om het eens te proberen (en nadien te genieten van het voldane gevoel), begin dan eens met een zalfje op basis van kokosolie of -vet. Bij sommige supermarkten en zeker bij een natuurvoedingswinkel kun je zo een pot kopen. Wat je niet gebruikt voor je zalf kan gebruikt worden als bak- en braadboter (een zéér verstandige keuze!).
Dit zalfje mag dan niet op nummer één staan, helende stoffen zitten er wel degelijk in
Bovendien heeft het kokosvet zelf ook een aantal goede eigenschappen:
-het verlicht een jeukende huid
-werkzaam bij een droge, schilferige huid
-helpt bij psoriasis en eczeem (anti-bacterieel)

Je smelt wat kokosvet au bain Marie en hier doe je goudsbloemen bij. Hele bloemen, in stukjes of alleen de gele of oranje lintbloemen, al dan niet gedroogd.

kokosvet met goudsbloem

Je laat het zo een poosje zachtjes op staan en dan laat je het stollen mét de bloemen erin.
De volgende dag weer verwarmen en laten stollen. Je kunt dit zo vaak herhalen als je wilt. Ook kun je er nieuwe bloemen bij in doen of de bloemen eruit zeven en het hele proces herhalen.
Je krijgt een mooi oranje zalfje.

goudsbloemzalf met kokosvet

Maar het verhaal is nog niet kompleet...........je kan nog meer extra toevoegen!
Alle bovengenoemde zalfjes kun je "verrijken" met:
-een lik honing, pas toevoegen als de zalf wat is afgekoeld
-een scheutje goudsbloemtinctuur, een tinctuur trekt toch weer andere stoffen uit dan een olie
-enkele druppels etherische olie, ook pas als de zalf, al roerend, behoorlijk is afgekoeld

En heb je nu dit jaar niets kunnen doen met je goudsbloemen omdat mijn logjes 'aan de late kant' verschenen zijn...............zet het dan in je agenda voor volgend jaar!!

Misschien ook interessant:
goudsbloemolie en -tinctuur
goudsbloemen drogen

15-10-2012

eikel muizen


Ons brein ziet overal gezichten in, daar kan het niets aan doen, zo is het nu eenmaal geprogrammeerd.
(lees het hier en bekijk dan ook even het leuke filmpje, maar met het geluid uit)
Mijn hersenen zijn dus volkomen normaal als ik in twee grote witte knoppen  met een zwarte stip in het midden twee ogen zie die, als ik ga wassen, scheel gaan kijken. Ze zitten op de wasmachine.

Neem de tafel in de kamer, hebben we al jaren, nooit iets bijzonders aan gezien. Maar toen ik de foto's terug zag van het logje over de vochtige babybillendoekjes, was daar zomaar ineens een pasgeboren
vogelkopje ;-)


Zie je hem? Rustig koffie drinken is er nu niet meer bij, steeds word ik in de gaten gehouden :-(
Volkomen normaal.

Maar..........ik heb dat niet alleen met gezichten, ik had het de afgelopen week ook met oren.
Zou dat óók nog normaal zijn?
Of val ik nu door de mand?

Oordeel zelf, want kijk, de zaaddozen van de digitalis lijken toch op oren? Ze komen zelfs per twee, dat kan toch geen toeval zijn?


Het begon te kriebelen, ik wilde ze ergens opplakken. Dus ging ik naar buiten en naar mijn (rommel)kamertje en zocht wat onderdelen bij elkaar. 

-naald en draad
-eikels
-spelden 
-kleine kraaltjes
-stukje tak wat als staart kon dienen (hedera)
-een doormidden gezaagd schijfje van een tak
-digitaliszaad
-zaaddozen van een mij onbekende plant (decomateriaal tuincentrum)


Ik boorde twee gaatjes voor de ogen en knipte met een tangetje een flink stuk van de speld af. Een kraaltje erop en het oog is klaar. Een speld met een knopje kan ook.
Of oogjes van papier, als je niet wilt/kunt boren.
De snorharen opplakken of twee gaatjes boren die met elkaar verbonden zijn.
Hier trek je wat dunne draadjes door.


Het koppie plak je in de onbekende zaaddoos en het geheel wordt op de twee schijfjes gezet.


Aan de takjes voor de staart kwam een puntje en de oortjes vonden natuurlijk ook nog een plekje op de kop.


Is ze niet lief?


Natuurlijk moesten er twee komen, alleen is maar alleen.


Ze hebben een plekje gekregen in een bakje kippenvoer en eentje ging direct eten.
Dat bakje staat nu op de tafel, precies op het vogelkopje ;-)


Nu maar hopen dat zij zich weet te gedragen.


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
01 09 10 11 12
Blogging tips