van de paardenbijter en de esdoorn

Ik zit heerlijk in de zomerzon bij onze vijver. Het meeste werk voor vandaag is gedaan, tijd voor rust met koffie  en een mooi boek. 

Maar het lezen wil niet zo goed, de zon schijnt te fel, de letters zijn te zwart en het papier is te wit.

Ik besluit iets op te schuiven en onder de boom verder te lezen. Het is een esdoorn, een boomsoort die hier veel voorkomt en als zaad van die vleugeltjes heeft. 

Dat zaad valt in de herfst met zo'n draaiende beweging naar beneden. 

Helikopters noemden we ze vroeger................

Een apart geluid trekt mijn aandacht. Het is een libel met de oneerlijke naam van paardenbijter. Hij bijt geen paarden maar jaagt op insecten die zich dicht bij het paardenlijf ophouden. Na een korte, zinloze  inspectie van mijn lijf, vervolgt hij zijn weg. Ik vind ze mooi, die grote libelles.

Helikopters noemden we ze vroeger.............

www

Vroeger............

Het kind in mij wordt wakker en ziet een gelijkenis tussen een esdoornzaadje en een libel. De zin in rust is niet meer aanwezig, ideetjes borrelen naar boven.

Zaadjes van de esdoorn en het steeltje van een uitgebloeide fluitekruid is wat ik nodig heb,

want kijk nou,als je dat los knipt héb je al een libel.

Een heel dun laagje waterverf brengt wat kleur maar zorgt er ook voor dat het luchtige karakter van de vleugeltjes behouden blijft.

De glittertjes lijken op de glinsteringen van het water dat voor de instandhouding van de soort zo belangrijk is.

Wereldwijd komen er meer dan 5000 soorten voor dus er is er vast ook wel eentje die rood is met gele stippen of

geelgroen met groene stippen.

Ik denk dat ik ze ga gebruiken als plantensteker.

Voldaan ga ik nog even lekker in de zon zitten en blij zijn dat ik mens ben, want..............

de levensduur van een volwassen libel is maar 6-9 weken.