een appeltaart van maar één appeltje

Ik hou wel van een culinaire uitdaging, ik kan mij daar zelfs op verheugen. Het idee misschien iets nieuws aan mijn al bestaande recepten toe te voegen geeft al veel voorpret. 

Voor vanmiddag wilde ik wat lekkers voor bij de koffie maken. Dat zouden we dan mooi buiten op kunnen eten want er is vandaag weinig wind en het zonnetje volop aanwezig.
Dat was het plan...............

Maar ja, soms overschat ik mijzelf wel eens :-).

Kijk, ik wilde DIT maken..................(het recept kun je hier lezen).

van het www

Zeg nou zelf, ziet dat er niet gaaf uit? De instructies waren duidelijk en eenvoudig, dus ná de zondagmiddagsoep zou ik dit klusje wel eventjes kunnen klaren.

Dus maakte ik een deeg van:

-150 gram bloem

-75 gram koude boter

-een beetje suiker en een snufje zout

-ongeveer 75 ml koud water (afhankelijk van je meel)

De koude roomboter werd in het meel (met de suiker en het zout) met twee messen in stukjes gesneden en, onder toevoeging van steeds een beetje water, op het aanrecht tot een deegbal gekneed. 

Een paar keer met de deegroller erover en de bodem kon zo in de beboterde vorm.
Ik lag op schema.

Ook twee appeltjes werden van hun klokhuis ontdaan door de zijkanten eraf te snijden. Dat moet op deze manier want je hebt een rechte onderkant nodig om in het deeg te duwen.

Mijn keukenmes werd vlijmscherp geslepen, je moet namelijk óók flinterdunne schijfjes van je appel snijden. Menig stukje verdween in m'n mond, in plaats van in het bakje met citroenwater, omdat ie niet door de keuring kwam........maar ook hier baart oefening kunst.
Toen ik genoeg dunne plakjes had kon het grote werk beginnen. 

Dacht ik...............

Even door de kaneelsuiker halen en er wat gesmolten boter op sprenkelen lukte nog wel maar daarna.........

Een heus appelgevecht.
Om een lang verhaal kort te maken: het lukte met geen mogelijkheid. Hoe dun het schijfje appel ook was (ik kon er echt doorheen kijken hoor) het was niet rond te buigen zonder te knappen. In het originele recept wordt het advies gegeven om de schijfjes dan even in de magnetron te doen (heb ik niet) maar een poosje in heel heet water maakte helemaal geen verschil. Ook de stukjes vastzetten in het deeg was geen succes, de schijfjes waren te dun ;-)

Mission failed. 

Ik had nog één in stukjes gesneden appeltje over en de taartbodem stond te wachten in de koelkast. Dus heb ik ze, met een diepe zucht, maar zo op de bodem gelegd en wat kaneelsuiker erover gestrooid. Een klein restje van de gesmolten boter ging er ook over en alles ging 30 minuten in de oven bij 190 graden.

En zo plat als het was.................het was heerlijk en zal hier nog wel vaker worden gemaakt want dit is echt zo klaar. En deze was met appel maar waarom niet met peer? Kiwi  met kersen? Combi?

Door al dat gepriegel was het trouwens niet vóór de koffie klaar maar ach, bij de vijver zitten zonder koffie is ook geen straf. De dotterbloem staat nu vol in bloei en is een lust voor het oog.

Misschien is over een paar jaar deze hele rand wel geel!

spiced nettle latte

Op de site van Sarah: Tales of a Kitchen Herbwife, vond ik een bijzonder brandnetelthee recept dat ik erg graag eens wilde proberen: Spiced Nettle Latte.
Als je geïnteresseerd bent in het gebruik van wilde kruiden in de keuken moet je eens op haar site gaan kijken, er staat nog veel meer lekkers.

De brandnetel is een kruid die je voor heel veel verschillende kwalen in kunt zetten. Ze is bloed- en lymfezuiverend, ontstekingswerend, mineraalaanvullend en nog veel meer. Vooral die zuiverende en aanvullende eigenschappen van de brandnetel zijn zo welkom in het voorjaar. Probeer eens een kuurtje te doen door 4-6 weken lang 2-3 kopjes brandnetelthee te drinken en doe ook eens een paar blaadjes in de soep. Het is goed voor je en het groeit niet voor niets altijd zo dicht bij ons in de buurt.
De "gewone" brandnetelthee kan je dan, voor de broodnodige variatie, eens afwisselen met deze latte.

In de theepot gaat :
-een handvol verse gewassen brandneteltoppen
-1 kaneelstokje
-1 kruidnagel
- de geraspte helft van een klein nootmuskaat nootje

Hier giet je ongeveer een liter kokend water over en je laat het een dikke tien minuten trekken.

Vul dan je theeglas met wat brandnetelthee en giet hier opgeklopte warme melk bij. 

Het recept van Sarah, half thee - half melk was mij ietsjes te "melkerig", maar de verhouding 2/3 thee en 1/3 melk was een aangename smaaksensatie. Trouwens, puur, zonder melk, vond ik het ook erg lekker.

Oh, en bovenop de melk kan, voor de professionele look, ook nog een snufje kaneel.
(en nog een oh.....de volgende dag het restje uit de theepot, koud en inmiddels heel donker van kleur, is ook lekker!)

hulpje voor in de vaas

Bloemen spelen al heel lang een belangrijke rol in ons menselijk bestaan, en zowel bij gelukkige als ongelukkige gebeurtenissen drukken we ons gevoel vaak uit met bloemen. 

Een rode roos als symbool voor de liefde, een aronskelk als grafbloem, bloemen spreken hun eigen taal.

Bloemen fleuren ook je huis op, je wordt er vrolijk(er) van, de geur en de kleur beïnvloeden je humeur.

Opfleuren betekent volgens de encyclopedie: zorgen dat het ergens minder somber wordt.....vrolijker wordt, en dat doe je dus vooral met bloemen want fleur betekent bloem in het Frans.

Je kan je bloemen gewoon in een vaas zetten als op de bovenste foto.......immers, het enige wat ze nodig hebben is vers water. Maar of je er op deze manier vrolijker van wordt? Dat "opfleuren" van je huis heeft toch zeker ook te maken met de presentatie.

Ik gebruik daarvoor de zijdelen van plastic mandjes. Als zo'n mandje stuk gaat, knip ik het "gaatjesgedeelte" er uit, want dit is een heel handig hulpmiddeltje om je bloemen netjes in een vaas te schikken.

Je knipt ze op maat of je vouwt ze dubbel, soms leg ik er nog een kleinere onder, en je kan je bloemen nu zo door de gaten steken op de plek die jou het beste schikt ;-) 

Voor bloemen met dunnere steeltjes kun je ook heel goed een gedeelte van een muggenklapper gebruiken!

Dit weekend zijn hier de narcissen ook gaan bloeien, en ik kon het niet nalaten er een paar van in de keuken neer te zetten.

Nou scheiden narcissen een soort slijm af (dat wist je vast al wel). Dit slijm is schadelijk voor andere bloemen. Wil je een gemengd boeket, dan laat je de narcissen eerst een paar uur alleen in water staan, na een paar uur geven ze geen slijm meer af. Daarna kunnen ze met schoon water in een gemengd boeket worden gebruikt.

Narcissen houden ook niet van een volle vaas, een paar centimeter water is voldoende (dat wist je vast ook wel........maar dan wist je meer dan ik).

Zo, nu even mijn narcissen wat fleuriger in de vaas steken, en ondertussen luister ik naar het lied van de merelman, zie ik onze lammetjes rare sprongen maken in de wei en zal onze koe ook eerdaags gaan kalveren. Kortom......LENTE!

daslook-vlinders

Nu de lente zich toch voorzichtig van de goede kant laat zien, durft ook het daslook in de tuin het aan om boven de grond te kijken. Best dapper, aangezien wij de blaadjes erg lekker vinden!

Het eerste handjevol is inmiddels al geplukt, verwerkt tot "daslookvlinders" en met smaak opgegeten!
Er wordt bij daslookrecepten altijd de waarschuwing gegeven om het vooral niet te verwarren met het giftige `lelietje van dalen´ want de blaadjes lijken erg op elkaar. Dit kan je afschrikken maar als je even het blad kneust en ruikt is een vergissing uitgesloten. Daslookbladeren ruiken sterk naar knoflook.
Wat misschien ook belangrijk is: daslook valt onder de beschermde planten. Met andere woorden: zomaar plukken in het wild is in principe verboden.

Goed, ik maakte dus daslookvlinders...............maar het kan natuurlijk met elk soort pesto of met pizzasaus, ook erg lekker.

Je maakt eerst een papje van de blaadjes, samen met wat walnoten, heel fijn geraspte oude kaas en genoeg olijfolie. Alles gaat, in kleine stukjes gesneden, even in de blender.

Op een plakje bladerdeeg verdeel je wat van deze pesto en dan rol je het deeg op, vanaf beide kanten naar het midden toe.

Van deze rol kun je plakjes snijden. 

Ze zien er nog niet uit en je kan in de verleiding komen om ze een beetje in model te brengen.........niet nodig!

Het komt allemaal vanzelf goed. Ze gaan even in de oven, zo'n 10-15 minuten bij 210 graden.

Nu alleen nog even zorgen dat ze tot vanavond in het trommeltje blijven............

Oh........eentje is er ontsnapt!

2 x plantaardige slagroom?

MET LIJNZAAD:

Op het blog van Engelwortel las ik over de mogelijkheid om een soort slagroom te maken van lijnzaad.
Ik gebruik zelf vrij veel lijnzaad, zowel door de voeding als medicinaal, maar deze toepassing was mij volledig onbekend! 

Dus werd er tijd vrijgemaakt voor een testje.....en nog een testje.......en nog eentje, want zo eenvoudig als het staat beschreven in de door haar gegeven linken, bleek het, zoals zij zelf ook had ondervonden, niet te zijn. Ik heb het inmiddels een beetje onder de knie, al laat de smaak nog wat te wensen over.

Om iets te krijgen dat je tot "slagroom" kunt kloppen, moet het lijnzaad eerst worden gekookt in water. Je hebt 1 deel heel, dus geen gebroken!, lijnzaad nodig op 3 delen water. Neem minstens 100 gram lijnzaad, want er blijft niet veel van over.

Dit kook je op een zacht vuurtje gedurende 20 minuten. Wat de smaak aanzienlijk verbeterde was het direct meekoken van een opengesneden vanillestokje.

Neem ook niet een te kleine pan, het kookt makkelijk over, en geloof me, van die glibberzooi op je gasstel wordt je niet vrolijk.

Roer regelmatig even in de brij en sluit de deksel nét niet helemaal.

Als de 20 minuten om zijn giet je het direct in een niet te fijnmazige zeef. Roeren met een lepel helpt om het slijm en het zaad te scheiden, het meeste zul je echter van de onderkant van de zeef af moeten schrapen.

Je houdt dan een glibberige gel over die, voor je het kunt kloppen, helemaal moet afkoelen in de koelkast.

Echt helemaal!

Dan kan dit spul geklopt worden, minstens 10 minuten lang. Vóór het kloppen kun je het zoeten met een paar steviadruppels en/of extra vanille-extract. Het ziet er lekker uit hè, maar eigenlijk, ondanks alle toevoegingen, smaakt het nergens naar. Ook vond ik het toch nog steeds wat glibberig. 

Misschien kun je dit lijnzaadschuim beter ergens dóór doen om bv. deeg iets luchtiger te maken dan het te gebruiken als topping. 

MET KOKOSMELK:

Kijk, dit was een véél smakelijker experiment! 

Je hebt er een blikje kokosmelk voor nodig dat al héél lang koel staat, want hoe meer vaste stof boven in het blik zit hoe beter. 

Het enige wat je hoeft te doen is dit even, kort, opkloppen en eventueel zoeten met wat stevia.

Hoe droger de kokosmelk, hoe steviger je "slagroom".

Dit was verrassend lekker! Enige nadeelpuntje is dat het vrij snel uit elkaar valt. 

Met andere woorden: je kunt er niet je taart voor morgen mee decoreren.

Maar zo......op een plakje chocoladecake.............<3

banaantje anders

van het www

Je kán je banaan op de klassieke manier opeten.........., handig voor onderweg.

Maar als je thuis bent kan het ook zo:

In plakjes op een bordje leggen, een beetje kaneel (gezond!) erover en een theelepeltje honing (gezond! mits koudgeslingerd).

Lekker!!!!!!!!

een narcis uit een eierdoosje

Uit eierdoosjes of een eiertray kun je heel veel verschillende soorten bloemen maken, iets dat al een hele tijd op mijn "ook eens proberen" lijstje stond.
Niet elk eierdoosje is gelijk, het is misschien even zoeken naar een geschikt model.
Er zijn trouwens op het www hele mooie eierdoosbloemen te vinden, kijk maar eens hier, zo eentje met een kerstlichtje erin, dat zou ik ook nog wel eens willen maken.....................
De narcissen maakte ik zo:

Je knipt eerst langs de "hobbels" en dan tussen de "hobbels" door. Daar heb je wel een goede schaar voor nodig, een scherp mesje kon wel eens handiger zijn.
Voor één narcis heb je drie van die cupjes nodig.

Twee knip je in tot aan het vierkantje, zodat je ze open kunt vouwen.

Knip ze dan in de vorm van bloemblaadjes

en plak ze op elkaar.

Het derde "dingetje"  knip je alleen van boven wat rond.

Plak dit in de andere twee en plak er ook een stukje van een takje (o.i.d.) in.

Een langer takje kan dienst doen als stengel.
Schilder ze dan eerst wit en daarna in de kleur van een narcis. 

Bij ons zijn de echte narcissen er nu nog niet, ze staan vol in de wind en het weer van de afgelopen weken heeft natuurlijk ook niet geholpen.

Maar wie weet? "Goed voorbeeld doet goed volgen" zeggen ze toch?

gevulde brandnetel-uien

De eerste brandneteltjes zijn zover gegroeid dat ik er hier en daar wat bij weg kan plukken voor het eten. 

Dat eerste groen zit boordevol goede stoffen en is helemaal vrij verkrijgbaar. En als je alleen het topje gebruikt groeit het vanzelf weer verder, dus wat let je?
(een klein maar niet onbelangrijk aandachtspuntje: pluk géén brandnetels vlak langs de weg of op een plek waar honden plassen)

Wij aten gevulde uien, een heel simpel gerecht dat haast overal wel bij past en waar je naar hartenlust mee kan variëren.

Ik snap alleen één ding niet. In recepten staat altijd dat je de uien 10 minuten moet voorkoken en dan uithollen. Heb je dat wel eens geprobeerd? Ik krijg dat echt niet voor elkaar hoor. Alle "rokken" glijden over elkaar heen en er blijft niets te vullen over.
Daarom hol ik de rauwe uien uit en die mogen dan even 10-15 minuten (afhankelijk van de grootte)  in wat water koken. Gaat echt veel handiger! 

Ik vul ze dan met wat ik voor handen heb. 

Je kunt b.v. wat spekjes uitbakken of een beetje gehakt rullen, of een plakje ham snipperen. Helemaal geen vlees kan ook heel goed. Een restje rijst kan ook even meebakken en wat van de uien, in hele kleine stukjes. Een beetje kruiden (kerrie), een flinke eetlepel roomkaas en natuurlijk veel, heel veel fijngesnipperde brandnetels.
Dan alles nog even bedekken met een heel klein beetje geraspte kaas en in een matig warme oven zetten tot de kaas gesmolten is.

Ondertussen de stukjes ui die over zijn van het uithollen bakken in een beetje boter. Dat binden met een beetje bloem en er met het kookwater van de uitgeholde uien een lekker soepje van maken.

Plakje geroosterd brood of wat gebakken aardappeltjes erbij en je kunt er wel weer even tegen!

de wilg als stekhulpje

Heel langzaam ontwaken ook bij mij de lentekriebels, al heeft dat meer te maken met de toename van daglicht dan met het stijgen van de temperatuur. In de vensterbank laten de eerste voorgezaaide zaadjes zich al voorzichtig zien. Andijvie, sla en een aantal bloemenzaadjes zijn het begin. Deze week volgen de paprika's, tomaten en vast nog een heleboel meer.

Wij zijn daar nooit zo vroeg mee, want je krijgt in de vensterbank toch gauw zo'n  "lange Lijs".

dit wordt géén goede spitskool :o)

Een ander jaarlijks terugkerend ritueel in maart/april is het opfrissen van de kamerplanten. Nieuwe potgrond, een grotere pot en in sommige gevallen, stekken.
Een goede hulp bij het stekken kan wilgenwater zijn.

De wilg wortelt heel gemakkelijk, je hoeft alleen maar een stukje van een tak in de grond te steken en succes is verzekerd. 

Verantwoordelijk hiervoor is het plantenhormoon auxine, rijkelijk aanwezig in de wilg.

Auxine stimuleert de groei en het ontstaan van wortels.

Van deze gunstige eigenschap kun je gebruik maken door een handvol takjes in een potje water te zetten. 

Aan de takjes zullen gauw lange wit/roze wortels verschijnen. 

Dit "wortelwater" kun je nu gebruiken om je eigen stekjes sneller te doen wortelen, want er zit nu ook auxine in het water. Dit water kun je trouwens óók gebruiken als eerste gietbeurt bij planten (binnen of buiten) die net verpot of gescheurd zijn, om sneller "aan te slaan".

Er is ook nog een andere manier om wilgenwater te maken.

Je snijdt een paar takjes in stukjes en hier giet je kokend water overheen. Als deze wilgenthee is afgekoeld kun je het op dezelfde manier gebruiken.

Je kan elk moment in het jaar wilgenwater maken en elke wilgensoort is bruikbaar. Het krachtigst zijn de jonge takken van een jaar oud.

Misschien moet ik dit jaar maar op zoek naar een andere wilg want de gemeente-mannen hebben mijn bron wel erg rigoureus gesnoeid!