gezond winterdrankje

Net even met de hond gewandeld en dan je krijgt toch echt al een beetje een voorjaarsgevoel!
Onze krielkippetjes zijn ook alweer druk bezig.......

........dan krijg je zelf ook zin, maar het is voor het buitenwerk eigenlijk nog te vroeg!

Dus eerst maar eens een lekkere kop winterthee, dat is waar ik nu zin aan heb. Het duurt wel even voordat het klaar is, maar voordat ik weg ging had ik al zo'n vermoeden dat ik daar wel eens trek in zou kunnen krijgen, ik ken mezelf na al die jaren ;-).

Ik deed in een pannetje een handje vol gedroogde appelstukjes, evenveel gedroogde pruimen in stukjes, een theelepeltje zoethout (evt. uit een theezakje) en een theelepel venkelzaad (kan ook uit een theezakje). Neem niet teveel zoethout, tenzij je dat lekker vindt. De smaak is gauw overheersend.

Hierbij goot ik 750 ml. water en bracht het aan de kook. Dan op een heel laag pitje, met de deksel op de pan, want anders blijft er niets over, bijna twee uur laten trekken. Zoeten kan maar is eigenlijk helemaal niet nodig. Lekker!

Zo, nu dus even een momentje helemaal voor mezelf........

(en dat hebben die krielhennetjes vanmorgen ook al gehad).

voerkist

konijnen breien

Toen ik dit weblog, nu bijna twee jaar geleden, begon, was het vooral bedoeld als een "stok achter de deur" om nu eindelijk eens die enorme hoeveelheid recepten en andere interessante "doedingetjes" die ik al meer dan dertig jaar had verzameld te gaan maken.
Een paar dingetjes kunnen nu inderdaad van die lijst worden geschrapt, maar de lijst is niet korter geworden, nee, hij is véél langer nu ;-).
Grote schuldige: het www en dan met name Pinterest. Ongelofelijk, wat is daar veel leuks te vinden, ook al gaat niet elk leuk uitziend ideetje ook naar een bruikbare link en zijn er best recepten die er o zo lekker uitzien maar zo helemaal niet lekker zijn (of ik doe iets verkeerd).

Dit leuke en heel eenvoudige konijntje vond ik ook hier op Pinterest:

Ook déze foto gaat niet naar een bruikbare beschrijving maar dat is in dit geval geen bezwaar. Even goed naar de foto kijken en dan kan er eigenlijk niets mislukken. Wie die foto's heeft gemaakt? Ik weet het niet dus ik kan ook niet doorlinken naar haar? Russiche? site. Dus dan bij deze maar hier een Nederlands bedankje, al denk ik niet dat ze het zal lezen ;-).

Ik was nog geen twee jaar oud toen ik hier, in m'n padvindersjurkje, m'n eerste konijn kreeg.

Sindsdien heb ik nooit zonder konijnen gezeten, want  ik ben natuurlijk ook getrouwd met een echte "konijnenman" ;-) Nu je dit weet, snap je waarschijnlijk ook dat ik dit konijntje gewoon maken moest!
En wat ook zo leuk is, je kan ermee variëren!
Wit koppie en een zwart lijf...................

.............of zwarte oren en witte vlekjes.

Deze zwart-witjes zijn maar een paar cm. groot, en hun witte staartje is gemaakt van een, tot een bolletje gevilte, pluk schapenwol.

Het kleurpatroontje is eenvoudig in te breien.

Mooi dat groot moederkonijn nu niet meer alleen is, en ik denk dat het er zo rond de paasdagen nog wel wat meer zullen zijn...............

want zo gaat dat toch bij konijnen?

smeerwortel poeder

Als je de smeerwortel in je tuin hebt staan (of iemand kent die hem heeft), kun je nu nog een stuk wortel opgraven om er wortelpoeder van te maken, wat een zeer waardevolle aanvulling kan zijn op je kruiden-huis-apotheek. Dit poeder kun je gebruiken voor dezelfde "kwalen" waar je de smeerwortelzalf ook voor gebruikt, zoals kneuzingen, verstuikingen, verrekkingen en bloeduitstortingen. Het poeder werkt alleen veel intensiever want het is veel geconcentreerder. Ook bij peesschede- zenuw- en spierontstekingen is een omslag met dit poeder ideaal.

Je maakt het zo:

*graaf wat wortels op, maak ze schoon en snij ze in kleine stukjes die je op een warme plaats laat drogen.

*deze keiharde stukjes krijg je niet fijn in de vijzel, je hebt er echt een koffiemolentje voor nodig.
Hierin kun je het superfijn vermalen. Een heel handig apparaatje die ik veel gebruik maar nooit voor koffie ;-)

Van dit poeder kun je nu een papje maken om als omslag te gebruiken. 

Doe daarvoor wat heet water in een kommetje en roer er een beetje poeder door waarna je met een vork eventuele klontjes fijnmaakt. Het wordt direct donkerbruin en erg slijmerig. 

Dit papje leg je nu zo warm mogelijk op het te behandelen lichaamsdeel........

..........en het wordt vervolgens met een (thee)doek afgedekt. Iets warm wolligs er nog overheen vergroot het effect. Laat het minstens een uur zitten, (veel) langer mag ook en je kunt het net zo vaak herhalen als je denkt dat nodig is. 

Zo'n omslag met smeerwortelpoeder is verbazingwekkend werkzaam en zou ook kunnen helpen bij sommige aandoeningen aan de ruggengraat en bij hernia als je het dagelijks herhaald (volgens: Gezonder leven met geneeskrachtige kruiden- Barbara en Peter Theiss)

baby's

Om maar met de deur in huis te vallen.......ik ben gek op alle soorten kaas, dus óók op Babybelletjes. "Zó uit het vuistje" zijn ze wat smakeloos, maar erg lekker vind ik ze als ze zijn gebakken.

Even door een losgeslagen eitje halen met wat kruiden (paprika, kerrie o.i.d.) en dan door het (gekruide) paneermeel. Zachtjes bakken in wat olijfolie totdat ze bruin zijn en de kaas nét is gesmolten. In plaats van vlees en dan samen met Provençaalse aardappeltjes en een salade.......het was weer erg lekker!

Wist je trouwens dat

*de Babybel al sinds 1954 op de markt is en dat het kaasje toen ook al die rode waslaag had?

*het smeerkaasje in meer dan negentig landen wordt verkocht?

*ik las dat het in Engeland "the laughing cow" wordt genoemd?
*en dat de schrijver van dat artikel daarmee helemaal de fout inging? (zie reacties)

Maar, ook al vind ik de Babybel lekker, ik krijg wel altijd een akelig gevoel als ik dat mooie rode spul weg moet gooien.

Hmmmm..........zou je dat niet kunnen hergebruiken?

van het www

Het is toch een soort was?
En zie je het lege eierdopje daarbij liggen?
Als ik  het nu eens ga smelten en het in dat eierdopje giet en er vervolgens een heel kort lontje in steek......

Je krijgt dan een mini Babybelkaarsje :-)

En doet ie het dan ook?

Ja!!! 

En ik was verbaasd! Niet omdat het brandde maar omdat het zo'n mooi vlammetje geeft dat heel rustig, zonder flikkeringen, z'n werk doet, en lang!

Na een uurtje heb ik hem uitgeblazen en er was haast nog niets opgebrand. 

(Ik ga het vanaf nu dus maar bewaren om er ooit één grote kaars van te kunnen maken.)

Ons hele weekend stond dit keer trouwens een beetje in het teken van Baby's.............

Chinees zout

Waarom dit zout Chinees zout heet, weet ik eigenlijk niet. Misschien omdat het zo goed combineert met traditionele Chinese gerechten?
Het maakt ook niet uit, feit is wel, als je dit zout gebruikt om je eten op smaak te brengen, je niet alleen de smaak van de geroosterde peperkorrels proeft maar ook minder zout binnen krijgt!

Nodig:
-2 eetlepels zwarte peperkorrels
-4 eetlepels grof (zee)zout, keltisch zout o.i.d. of gewoon keukenzout

In een hete koekenpan rooster je de peperkorrels totdat ze gaan springen, pas op dat je ze niet kwijt raakt ;-), ze springen echt de pan uit!
Laat ze daarna afkoelen op een koud bord.
Stamp ze vervolgens in een vijzel kapot.
Voeg beetje bij beetje het zout toe en stamp alles zo fijn mogelijk.
(In plaats van een vijzel kun je ook een koffiemolentje gebruiken)
Soms is mijn Keltisch zeezout erg vochtig, als alles verpulverd is doe ik het dan nog heel kort in een hete oven, totdat het droog is.

Gebruik:
Je kunt met dit kruidenzout gebakken, gebraden of geroosterd vlees kruiden, vlak voor het uit de pan komt of het over je te koken aardappelen strooien of.............ach, het kan eigenlijk overal bij.

goop

Ken je goop? (Uitspreken op z'n Engels :-) Nee hè? 

Ik had er ook nog nooit van gehoord maar middelste dochter heeft vorig zomer gewerkt in een summercamp in de U.S. en daar hebben ze heel vaak voor de kinderen "goop" gemaakt. Die konden zich er tijden mee vermaken dus misschien is dit ook een handige tip voor drukke moeders met kinderen die zich vervelen. 

Het is vast niet een specifiek Amerikaans "recept", alleen ken ik de Nederlandse naam niet ;-(

Je kan het naturel, dus wit, gebruiken, maar leuker is het als er een kleurtje aan zit. Dit kan met kant en klaar gekochte levensmiddelenkleurstof (een paar druppels zijn genoeg) maar je krijgt er ook rare gekleurde handen van. 

Toen ik dan ook met de rode kool bezig was en zag hoe blauw het water werd, vroeg ik me af of je dat dan niet als kleurstof zou kunnen gebruiken.

De buitenste bladeren die je meestal niet gebruikt, heb ik in stukjes gesneden en tien minuutjes gekookt met een beetje water. Daarna haalde ik de rodekool eruit en heb de vloeistof nog een dik kwartier in laten koken.

En kijk, wat een kleurkracht een paar druppels in wat water heeft!

Maar nu weet je natuurlijk nog niet wat "goop" is. 

Nou, niet meer en niet minder dan maizena met water :-)

Je doet wat maizena in een bak en 

voegt net zoveel water (of kleurstof) toe totdat de maizena nèt is opgelost maar ook niet meer!

Het is klaar als je er op kunt drukken zonder dat er iets aan je vinger blijft plakken.

En nu komt het leuke, de maizena is vloeibaar zonder druk..........

maar je kan er ook een balletje van knijpen. Echter, zodra je de druk weer loslaat, vloeit het weer tussen je vingers door. 

(Dit komt omdat maiszetmeel uit lange vezelige deeltjes bestaat. Ze verspreiden zich in de vloeistof maar lossen niet op. Daarom kan het zowel als een vloeistof alsook als een vaste stof aanvoelen, want bij druk kleven ze aan elkaar en in rust glijden ze over elkaar. Ik heb dat natuurlijk even uit een boekje overgeschreven hè)

Je kinderen zullen zich een poosje lekker verbazen, zelfs ik vond het leuk om er (even) mee te kliederen.

En nu vraag je je natuurlijk af waarom de eerste foto zo groenig is?

Nou, als je een lepeltje zuiveringszout door je paarse kleurstof doet dan wordt het zomaar groen!

Hoe dat nou weer kan.............

twee takjes voor één hart

Van twee takjes kun je heel snel een (valentijns)hartje maken.

Voorwaarde is alleen dat de takjes buigzaam zijn zodat ze niet knikken als je ze ombuigt.

Mijn takjes hadden al een beetje een natuurlijke buiging. 

In het midden bind je de takjes samen,

daarna buig je voorzichtig de bovenkant naar beneden. 

En klaar!!

peer-chocolade jam

Je kent het misschien wel............
Je loopt op de groenteafdeling van een winkel. Al dat lekkere fruit dat daar ook ligt, zo mooi gepresenteerd en zó verleidelijk. Voor je het weet liggen er een aantal peren in je kar. En dat terwijl een zacht stemmetje ergens boven in je hoofd wanhopig om aandacht vraagt: "Doe dat nu niet, je weet toch...."
Je luistert niet.

Thuis wordt direct de eerste al "geslacht", en ai....... "deze is eigenlijk nog niet rijp, hij is wat droog en smakeloos" zeg je, om direct met de oplossing te komen: "de rest van deze peren moeten gewoon nog even verder rijpen".

En nu gebeurd er wat vreemds, die peertjes zijn zo van slag dat ze van niet rijp zo doorschieten naar overrijp.
(wat eigenlijk nog veel minder smaakt dan een niet rijpe peer)
De peren blijven dus liggen, de wonderen zijn immers de wereld nog niet uit?
Tja, peren in de wintter? Eigen schuld......

Toen ik op de site van food in jars dan ook een recept tegen kwam van overrijpe peren-chocolade jam keek ik even op de fruitschaal en zag dat ook deze keer een wondertje was uitgebleven ;-).
Wat fijn!!!

Chocoladerepen heb ik altijd wel in huis, ook de rest is geen probleem. Alleen de enorme hoeveelheid suiker uit het originele recept, oei, ik was bang straks geen peer meer te proeven. Ik ben wat aan de goochel (niet google!) gegaan, hier en daar ietsjes veranderd en dit is het recept wat wij allemaal erg lekker vinden!

-4 (over) rijpe peren
-sap van een halve citroen
-1 theelepel kaneel
-50 gam rietsuiker
-pure chocoladereep van 60 gram in stukjes

Schil de peren en snij in kleine stukjes. Samen met het sap van de halve citroen zachtjes laten koken met de deksel op de pan totdat de stukjes zacht zijn.

Dan de suiker en de kaneel toevoegen en op hoger vuur aan de kook brengen. Een paar minuutjes zachtjes door laten borrelen en, van het vuur af, de chocoladesnippers toevoegen.
Nog even weer aan de kook brengen en heet in een superschoon potje gieten.
In de koelkast, niet te lang, bewaren.

En dan, de zondagmorgen: