vlierbloesem-champagne

Het recept voor deze vlierbloesem-champagne heb ik al vele jaren in huis maar ik vond het, als wijnmaakster, zo vreemd dat ik niet dacht dat er iets drinkbaars uit zou kunnen komen.
Want weet je.....ik ben gewend om gist, gistvoedingszouten en soms tannine toe te voegen, om alles regelmatig te moeten overhevelen en de vloeistof goed onder het waterslot te houden.
Dit recept was echt véél te simpel, dus bleef het rustig liggen ergens onderop de stapel "nog te maken".
Pas vorig jaar heb ik voor het eerst een beetje (vooral niet teveel hè) gemaakt.
Nou, de verrassing was groot bij het open maken van de eerste fles, dat kan ik je wel vertellen! De champagne spoot eruit en dat wat we hebben kunnen redden smaakte geweldig lekker! Wat jammer dat ik vele, vele jaren van champagne-genot aan me voorbij heb laten gaan :-(.
Maar.......ik ben nu bezig met een inhaalslag!

Eén fles heb ik, om de houdbaarheid te testen, laten staan en die hebben we pas vorige week bij ons nieuwe (en helemaal van "oud" pallet hout gemaakte) tuinhuisje opgedronken.

Eén jaar oud en nog prima op smaak!

Het recept voor deze champagne:

Nodig

-6 bloemschermen van de vlier die lekker ruiken

-3 liter water

-1 citroen

-1 1/2 eetlepel wijnazijn

-500 gram suiker

Werkwijze:

Breng 400 ml van het water aan de kook en los er al roerend 500 gram suiker in op. Laat het afkoelen. Was en pers de citroen, voeg het sap en de schil (met zo weinig mogelijk wit)  aan het suikerwater toe en ook de bloemschermen (zonder teveel dikke stelen), de wijnazijn en de rest van het water.

Roer alles goed door en dek het af. Laat het vervolgens vier dagen trekken, zeef dan de vloeistof en bottel de champagne in flessen met een schroefdop of beugel. 

Na twee weken is de drank mousserend en na drie weken kun je hem drinken.

Het is dus best lang houdbaar. Zolang je geen rare dingen in de fles ziet kun je het drinken. Dat kleine beetje "spul" wat op de bodem van de fles ligt is trouwens normaal.

Wel zou ik de fles buiten openen...........

Geniet ervan!

Nog veel vlierbloesem over?

Probeer dan ook eens:

vlierbloesemwijn

vlierbloesem Turkish delight

vlierbloesemhonig en -water

vlierbloesem-bavarois

stevia

Stevia, dat plantje met die enorme zoetkracht, je hebt er vast van gehoord of je gebruikt het misschien zelf al. De blaadjes zijn 30 - 45 maal zoeter dan suiker en een extract kan gebruikt worden ter vervanging van suiker. 

Je kunt een kant en klaar stevia-extract kopen (wat 300 x zoeter is dat suiker) maar er natuurlijk ook voor kiezen om het zelf te gaan maken. 

Als basis gebruik je daarvoor verse of gedroogde blaadjes, gekocht of zelf gekweekt. Als je vérs plantmateriaal gebruikt zal je extract natuurlijk (veel) minder zoet zijn omdat verse blaadjes nu eenmaal veel meer ruimte innemen. (N.B.: alleen de blaadjes hebben zoetkracht, verwijder dus alle stengels.)

Verder heb je een leeg en goed schoon glazen potje nodig en wodka.

Je doet het plantmateriaal in het potje en giet de wodka erover, nét zoveel tot de blaadjes onder staan.

En nu komt het belangrijkste! In tegenstelling tot het maken van een tinctuur, waarbij je het plantmateriaal een aantal weken laat trekken mag de stevia maar 36 uur trekken! 

Laat je het namelijk langer trekken dan onttrek je ook bittere stoffen en dat is niet de bedoeling. Let dus even op wanneer je de wodka opgiet, het is voor de meeste mensen niet zo handig om dit 's avonds om acht uur te doen :-).

Zet de pot dan koel weg en als het tijd is kun je je extract oogsten door de blaadjes eruit te zeven.

Je hebt dan een donkerbruine vloeistof wat je zo kunt gebruiken om verschillende gerechten te zoeten (het is stabiel tot 200 graden), of je kiest er voor om het tot een siroop in te dikken. Dat doe je door het extract ongeveer 15 minuten te verhitten in een steelpannetje, de alcohol zal dan verdampen. Je moet er wel erg goed op letten dat het beneden het kookpunt blijft, want anders verbranden de in het extract aanwezige glycosiden. 

Bedenk ook dat "siroop" veel minder lang houdbaar is dan het extract mét alcohol.

Bewaar zowel de "siroop" als het alcoholextract in een bruin glazen flesje.

In tegenstelling tot gekocht stevia-extract smaakt eigengemaakt extract wel meer naar zoethout en omdat het niet gestandaardiseerd is zul je ook bij elke nieuwe partij even de gewenste hoeveelheid te gebruiken druppels moeten bepalen.

Zelf kweken van een steviaplantje uit zaad is trouwens ook leuk om te doen.
Je kunt ze tegenwoordig in de meeste tuincentra wel vinden. De zaadjes zijn klein en hebben een warme start nodig. Ze ontkiemen het beste bij een temperatuur van 18-20 graden en houden van een luchtige, zonnige plaats. Ze zijn niet winterhard en moeten dus binnenshuis overwinteren. Ze hebben gedurende deze periode weinig water nodig. Het gehalte aan zoetstof in de blaadjes is mede afhankelijk van de hoeveelheid zonlicht dus oogst bij voorkeur in de zomer.

Wist je dat steviablaadjes ook:

*veilig gebruikt kunnen worden door diabetes type 2 patiënten? (Bij normaal gebruik.)

*een iets bloeddrukverlagende werking hebben?

*gebruikt kunnen worden in een gezichtsmasker en rimpelvorming kan verminderen?

*de tanden kan bleken als je poetst met tot poeder vermalen gedroogde blaadjes?

*gebruikt kunnen worden bij eczeem en jeuk? (uitwendig als aftreksel.)

*erg lekker zijn in een kopje pepermuntthee?

*bij verkeerd gebruik een vreselijk vieze, groene cake op kunnen leveren? (kijk hier maar eens)

.....................................................................................

Wij wonen in Roofvogelland ;-), kiekendieven, sperwers, valkjes en buizerds zijn haast een normaal onderdeel van het landschap. Ik vind dat ontzettend mooi en kijk er met veel plezier naar, elke dag weer, al was er afgelopen winter misschien sprake van een "overpopulatie". Een aantal van deze buizerds hebben de winter namelijk niet overleeft.

De Amerikaanse zeearend (Bald Eagle) vind ik ook bijzonder mooi om te zien, maar die zul je hier niet aantreffen. Dus kijk ik elke dag even op deze webcam.

Het stel heeft twee eieren die deze week uit zullen komen.

Prachtig om te zien hoe de kuikens straks (misschien) zullen uitgroeien van kleine donsbolletjes tot deze majestueuze vogels. 

bloemkool snack

Bloemkool-snack voor de hartige trek......heerlijk vind ik dit!

Als je een klein stukje bloemkool over hebt zou je het ook eens moeten proberen! 

Verwarm de oven voor op 220 graden.

Snij dan de bloemkool in kleine roosjes, mengt een beetje olijfolie met een flinke lepel ras el hanout (kruidenmengsel, bij de grotere supermarkten wel te koop) en vet hiermee de bodem van een ovenvaste schaal in.

De roosjes gaan erin en ook de bovenkant krijgt een lik kruidenolie. Even lekker door elkaar husselen zodat de roosjes goed zijn bedekt.

Zet ze dan ongeveer 20 minuten in de oven, laat ze even een beetje afkoelen en dan kun je smullen.

Zo half warm zijn ze het lekkerste.

komkommergezichtjes in een pot

Als wij nasi, stamppot boerenkool of Oosterse stamppot eten gebruiken we daar graag als eetbare garnering wat "zuurs" bij. Ik maak daarvoor regelmatig een komkommer zoetzuur en vroeger ging er soms een gezichtje mee het glas in, iets waar de kinderen altijd erg vrolijk van werden.

Je maakt het zo:

Je snijdt een gewassen komkommer in plakjes en je doet ze in een met kokend water omgespoeld potje.

(Je kunt er ook voor kiezen om de zaadlijsten te verwijderen en de komkommer in blokjes te snijden.)

Eén schijfje krijgt jeneverbesogen, een wortelmondje.. Dit gaat makkelijker als je er met een puntig mesje een klein beetje ruimte voor maakt.

Plaats dit gezichtje achter het glas en zet het een beetje klem met de andere schijfjes (anders verliest het misschien zijn oogjes...ojee). Een toefje peterselie wordt gebruikt als "haar".

Kook ondertussen wat azijn met een lepeltje inmaakkruiden en, als je dat wilt met wat suiker en/of extra water. een aantal minuutjes en laat het even een beetje afkoelen.

Giet dit warme azijnmengsel over de komkommerschijfjes totdat alles onder staat en plaats het, na volledig afkoelen, in de koelkast.

Na een paar dagen kun je ze dan gebruiken.

Dit zoetzuur is heel snel klaar maar niet bedoeld om erg lang te bewaren.

.................................................................................

En dan nog even dit:

Als je volger (met google friend connect) bent van De Gulle Aarde, of één van die andere leuke blogs op blogspot ;-) en je doet dit met je Twitter account of Yahoo o.i.d., dan zul je geen up-dates meer krijgen van nieuwe gepubliceerde berichtjes. Blogger heeft namelijk alle volgers die niet met een google account profiel inloggen, verwijderd. En dat zullen er best veel zijn, want alleen hier zijn het er al meer dan 60.

Ze adviseren blogschrijvers om die lezers nu over te halen om een google account aan te maken, maar dat ga ik lekker niet doen! Er zijn immers genoeg andere manieren.

pinguïns in de sneeuw

Als alle kerstversiering in januari weer opgeborgen wordt, vind ik het op sommige plekjes in huis toch een beetje kaal. De eerste, bijna bloeiende, sneeuwklokjes, hyacinten en crocussen zijn al te koop, maar dat voorjaarsgevoel bewaar ik liever voor maart. We moeten toch een beetje trouw zijn aan het seizoen.

Gelukkig heb ik een grote voorraad natuurlijk knutselmateriaal en is er op internet veel inspiratie te vinden. Ik vond een leuke afbeelding van een pinguïn die mij wel aansprak en ging aan de slag om de tafel in de kamer wat op te leuken.

Ik zocht wat dennenappels bij elkaar en gaf ze met een lik witte acrylverf een winters karakter.

Ik verfde ook een aantal eikeltjes wit en gaf ze, nét als op het gevonden plaatje, een sprekend gezichtje met wat zwarte verf. Daarna freubelde ik twee zwarte neusjes in elkaar van zwart papier, iets wat trouwens veel makkelijker lijkt dan dat het is ;-).

Het neusje werd op het eikelkopje geplakt en ik was helemaal happy voor een aantal minuten. Maar hoe langer ik naar die kopjes keek hoe vreemder het er begon uit te zien. Ik keek weer naar de afbeelding want het zag er toch echt net zo uit?

En toen zag ik het........zie jij het ook?

Gelukkig geen eikelgebrek en ik heb het toch maar opnieuw gedaan. Als je eenmaal door hebt wat er niet klopt gaat steeds je aandacht dáár naar toe. Heel vervelend!

Voor de vleugels gebruikte ik de zaadjes van de esdoorn maar een stukje papier kan natuurlijk ook. De voetjes maakte ik van stevig dubbel papier.

Op de plaats van de kop knipte ik in de dennenappel een beetje ruimte.

Alles werd in elkaar gelijmd met een lijmpistool....

en in een glazen bokaal gezet. Als de gordijnen dicht zijn en het waxinelichtje aangestoken is ziet het er erg gezellig uit!

Ze mogen een tijdje hier blijven staan totdat het tijd is voor wat anders. Dan verdwijnen ze in kachel, want volgend voorjaar hoop ik weer wat anders te kunnen maken.

Ik heb nog een behoorlijke hoeveelheid dennenappels dus er zullen dit jaar nog wel meer dennenknutsels voorbij komen.

Alhoewel.........................

foei.